Bujać – to my panowie szlachta!

Kilka miesięcy temu natknąłem się na niego ponownie. Potem „chodziłem z nim” przez tydzień. Wiecie jak to jest, kiedy coś zapadnie w pamięć i nie chce się odczepić. Czasami jadąc samochodem nuciłem mimowolnie melodię śpiewaną przez zespół „Akurat”, którego teledysk można obejrzeć na youtube. Kiedy indziej nad klawiaturą cytowałem niektóre wiersze i pewnie gdybym miał lepszą pamięć już bym go umiał w całości. Niektórzy chodzą całymi dniami z melodiami typu: „Jesteś szalona”, albo ostatnio „..i tańczy dla mnie”, a ja nucę notorycznie „Bujać – to my panowie szlachta!”

Wiersz Juliana Tuwima „Do prostego człowieka” choć opublikowany 7 października 1929 roku nic nie stracił na swojej aktualności. Każda myśl, każda strofa pasuje jak ulał do współczesności. „Prorok nie poeta” – pomyślałem, kiedy któryś raz z kolei czytałem słowa budzące w sercu „prostych człowieka” nie tylko jakąś niezgodę i bunt w stosunku do otaczającej nas rzeczywistości, ale z drugiej strony poczucie godności, równości, świadomość ważność każdego oraz prawo do samostanowienia i wyboru.

Prawicowa prasa okresu międzywojennego nie zostawiła na Tuwimie suchej nitki: „Żyd Tuwim namawia do niszczenia polskiej broni i zachęca do dezercji zamiast do obrony państwa polskiego” lub „Nie pierwszy to już raz rozsiewa Tuwim wśród Polaków perły swojego pacyfistycznego natchnienia. Pamiętamy dobrze wiersz o jenerałach („Do generałów”), który bardzo umiejętnie i przekonywująco zohydzał wojsko polskie i mundur oficera polskiego” – pisały endeckie gazety. Wtedy strofy Tuwima zostały odebrane jednoznacznie pacyfistyczne dzisiaj jego wiersz należy rozumieć znacznie szerzej. I choć zabrzmi to banalnie myślę, że Tuwim właśnie szerszy kontekst miał na myśli pisząc to co napisał…

Cały felieton Naczelnego „Nowin” w aktualnym numerze gazety.