Francuzi w Krapkowicach

Część 3. • O ile pierwszy miesiąc pobytu żołnierzy francuskich w naszym mieście upłynął spokojnie i bez ekscesów, to po zmianie pododdziałów drastycznie zmieniły się też relacje pomiędzy wojskiem a mieszkańcami.

 

Za zabezpieczenie Krapkowic nadal odpowiadał 12. Pułk Huzarów, lecz jego poszczególne szwadrony rozlokowane były także w Opolu i Gliwicach. 10 marca 1920 roku Krapkowice opuścili żołnierze 4. Szwadronu, a zmienili ich koledzy z 3. Szwadronu. Niestety, miała się to okazać zmiana dość feralna. Dowódca tego pododdziału, jeśli wierzyć bynajmniej nie bezstronnym zapiskom burmistrza Krapkowic Adolfa Barona i jego współpracowników, był człowiekiem o skłonnościach do wszelkich nałogów, który nie potrafił, a może nie chciał utrzymywać dyscypliny u swoich podwładnych. Przez kolejne miesiące Krapkowice stały się areną burd, pijatyk i przeróżnych incydentów, nieraz dość niebezpiecznych.

 

Skarg na Francuzów nie było końca i władze miasta, w porozumieniu z władzami lokalnymi wyższego szczebla zwracały się do Międzysojuszniczej Komisji o zastąpienie ich oddziałami włoskimi. Wreszcie 22 lutego 1921 r. do Krapkowic przybyła w miejsce francuskich huzarów jedna kompania ze składu 135. Pułku Piechoty Strzelców Alpejskich. Włosi postawili jednak miastu tak wygórowane warunki zakwaterowania, nie tylko dla oficerów, ale 

i dla szeregowych żołnierzy, że nie dało ono rady ich spełnić. Wobec tego, już przy następnej zmianie, 15 marca opuścili oni Krapkowice. Jako że był to już czas ostatnich dni przed plebiscytem, mającym zadecydować o przyszłości Górnego Śląska, przestrzegania porządku w Krapkowicach miała teraz dopilnować mieszana niemiecko-polska policja plebiscytowa, przy wsparciu niewielkiego pododdziału francuskiego. Zapanował względny spokój.