Jak „ograniczyć” wolnośćsłowa?

Felieton naczelnego • Mam wrażenie, że świat tak zwanego Zachodu, w tym my mieszkańcy Polski, która jest przecież jego częścią, i uściślając także, a może przede wszystkim, my mieszkańcy Powiatu Krapkowickiego (wiadomo, że zawsze tak zwana koszula jest bliższa ciału), stoimy przed bardzo ważnym przewartościowaniem. Owo przewartościowanie dotyczy fundamentu każdego demokratycznego państwa – wolności słowa. Dziś niestety z owej wolności nie potrafimy korzystać. Niech każdy uderzy się we własne piersi i niech sam przed sobą przyzna się do tego, że wolność słowa go przerosła. Tylko wtedy, kiedy konstruktywnie krytycznie spojrzymy na siebie będziemy mogli rozpocząć jakiekolwiek naprawianie, uzdrawianie i odnawianie tak zwanej przestrzeni publicznej. Inaczej się to nie uda. Dopóki wciąż będziemy widzieć tylko „źdźbło w oku swojego brata”, a nie będziemy dostrzegać „belki w oku swoim”, dopóty wszelka zmiana na lepsze nie jest możliwa.

Osobiście powiem szczerze, że mam powoli tego wszystkiego dosyć. Mam dosyć ohydnych wulgaryzmów, ordynarnego odnoszenia się do siebie, bezczelnego okłamywania patrząc prosto w oczy obiektywów kamer czy komórek. Mam serdecznie dość prymitywnych manipulacji, wciskania kitu przez tych silniejszych tym słabszym, i generalnie poziomu nie tylko tak zwanej debaty publicznej, ale tego wszystkiego z czym po prostu nie sposób się nie zetknąć na przykład w Internecie. Skala chamstwa, ohydy, zwykłego skundlenia czyli tak zwany poziom hejtu sprawił, że sieć przypomina raczej śmierdzącą kloakę, a nie błękitne przestrzenie oceanu, w których wszyscy pływamy napawając się wirtualną wolnością. Nawet zwykli ludzie zatracili się w tym, że teraz po prostu mogą się swobodnie wypowiedzieć i dlatego albo gadają od rzeczy albo specjalnie zachowują się i mówią słowa wulgarne i prostackie w sposób niedopuszczalny i skandaliczny...