Niechciany pomnik kadetów

Część druga • Po siedmiu latach od narodzin inicjatywy powstania pomnika Kadetów Lwowskich w Gogolinie, 29 maja 1988 roku, miała miejsce uroczystość wmurowania aktu erekcyjnego pod jego budowę. Nikt z uczestników tego wydarzenia pewnie nawet nie przeczuwał, że to jeden z ostatnich pomyślnych kroków w drodze do celu, którego do dziś nie osiągnięto.

 

Co ciekawe, akt erekcyjny wmurowano w wylany już wcześniej fundament, a dopiero pół roku później Urząd Miasta i Gminy w Gogolinie nabył na rzecz Skarbu Państwa działkę, na której obiekt się znajdował. Teren ten wcześniej był własnością jednego z mieszkańców Gogolina. W międzyczasie projekt pomnika uzyskał akceptację rzeczoznawców państwowego Funduszu Zamówień Plastycznych, który zgodził się pokryć honoraria rzeźbiarzy. Należność za dostarczony kamień refundowała Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Pozostałe koszty pokrywał UMiG Gogolin, jednak, co należy podkreślić, nie z własnych środków budżetowych, lecz ze składek kadetów i ich rodzin z kraju i zagranicy oraz z datków mieszkańców i zakładów pracy województwa opolskiego i katowickiego. Społeczny komitet budowy pomnika nie posiadał własnego rachunku bankowego i pieniądze spływały na konto gminy, będąc odnotowywane w osobnym rejestrze.