Pochwała starości

Felieton naczelnego • „Gdybym wtedy, kiedy miałem 15, 20, 30 lat, miał taki rozum (czytaj doświadczenie, wiedzę itp., itd) jak dziś to bym zrobił, albo nie zrobił tego czy tamtego...” - często słyszymy takie marudzenie kiedy jest już za późno i tak naprawdę nic z tym wnioskiem nie można już zrobić. Na takie gadanie – gdybanie możemy natknąć się w każdym pokoleniu, w każdym wieku i w każdej kulturze. Jest ono charakterystyczne dla ludzkiej natury, która jest niechętna do nauki i wyciągania mądrości dla siebie z życia innych. To także dowód naprawdę o tym, że młodość nie chce słuchać starości. Nie chce korzystać z jej doświadczeń, wiedzy, umiejętności, przeżyć, wspomnień i emocji. To, że młodość nie słucha nauk starszych jest naturalne, tak było, jest i chyba będzie, najgorzej jest kiedy w młodości nie ma ni krzty szacunku, czci i respektu wobec starości.

Młodość ma to do siebie że jest szalona, ciekawa życia, musi spróbować, doświadczyć, zaeksperymentować, na własnej skórze przekonać się co jest dla niej dobre, a co jest „beee”. Młodość jest zbuntowana i niechętna do tego aby się podporządkować, aby wejść pod autorytety, być cicho i grzecznie słuchać. Ona chce wywracać zastany porządek i układać go po swojemu. To co zastane jest często dla młodości symbolem zacofania, obciachu i nadaje się tylko do zmiany. Swoją drogą młodzi znacznie więcej widzą, są bardzo często wrażliwsi i chętniejsi do poświęceń, do pomagania. Dodatkowo, na przykład dzisiejsza polska młodzież jest bardziej otwarta, odważna i znacznie mniej zakompleksiona względem swoich rówieśników z Zachodu czy Wschodu niż ta sprzed 30-40 laty.

W historii ludzkości to właśnie ta naturalna skłonność do niezgody, ta buntowniczość i wrażliwość młodzieży spowodowały upadek dyktatur, rewolucje, przewroty, zmiany i rekonstrukcje rządów, ale i wojny, terror, łzy i ból. To każde młode pokolenie pcha ludzkość do postępu, rozwoju cywilizacyjnego i kulturowego. Młodość znajduje rozwiązania, ulepsza i racjonalizuje świat, wymyśla i zdobywa. Niestety ma także inne oblicze, można by rzec takie zakapturzone. Bywa bezczelna, bezwzględna i bezrozumna, emocjonalna, podatna na wpływy, niepohamowana i okrutna. Kiedy młodość jest dodatkowo pyszna i sfrustrowana jest bardzo niebezpieczna, bo autodestrukcyjna i destrukcyjna dla swojego otoczenia...