Powstańczy „komandosi” w Krapkowicach i Dobrej

III powstanie śląskie • W ostatnich dniach kwietnia 1921 roku Górny Śląsk był jak beczka prochu z podpalonym lontem. Pytanie brzmiało tylko, jak długi jest ten lont i kiedy nastąpi wybuch. Wreszcie w nocy z 2 na 3 maja nastąpiła seria prawdziwych eksplozji. III powstanie śląskie rozpoczęło się od spektakularnej, choć nie do końca tak udanej jak możemy przeczytać w wielu publikacjach, akcji sił specjalnych pod kryptonimem „Mosty”. 

 

Przygotowując plany na wypadek ewentualnego kolejnego powstania zbrojnego, Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska (POW) doskonale zdawała sobie sprawę z miażdżącej przewagi niemieckiej na lewym brzegu Odry. Organizowanie walk na tym terenie pozbawione było sensu, także ze względu na proniemieckie nastawienie większej części tamtejszej ludności. Kluczową kwestią było wobec tego odcięcie sił niemieckich na prawym brzegu od możliwości otrzymywania posiłków i zaopatrzenia zza Odry. Zgodnie z tym zamiarem wytypowano 12 mostów i wiaduktów na liniach kolejowych, które zamierzano wysadzić w powietrze w momencie wybuchu powstania.

 

Najważniejszym zadaniem było zniszczenie mostu nad kanałem Odry w Szczepanowicach, co przecinało komunikację kolejową Opola z Wrocławiem. Jednocześnie planowano wysadzenie wiaduktu między Dąbrową a Chróściną oraz mostu w Lewinie Brzeskim na tej samej trasie. Kolejnym celem był niewielki most na Budkowiczance w Popielowie. Na północy, w rejonie Kluczborka i Wołczyna, wytypowano trzy mosty na Stobrawie, zaś na południu zniszczyć zamierzano trzy mosty na Osobłodze: dwa małe pod Głogówkiem i jeden duży w Racławicach Śląskich. W ten sposób zablokowany miał zostać ruch na wszystkich trzech magistralach kolejowych: Kolei Górnośląskiej, Kolei Prawego Brzegu Odry i Kolei Podsudeckiej. Dla pewności postanowiono wysadzić w powietrze także dwa mosty: na Odrze w Krapkowicach oraz na rzece Białej w Dobrej. Były one bowiem częścią Kolei Prudnicko-Gogolińskiej, łączącej magistrale górnośląską i podsudecką...