Szwedzkie kości w naszej ziemi

Nasza historia • Jadąc przez Dobieszowice ulicą Główną w kierunku Pokrzywnicy, niemal przy końcu wsi, na wysokości kościoła, znajduje się ciekawe miejsce. Jezdnia przebiega tu między dwoma pagórkami. Można odnieść wrażenie, że budowniczowie drogi przekopali się przez środek większego pagórka, zamiast go ominąć. Ale nie tak było w rzeczywistości. 

 

Droga była tu już wcześniej, to pagórki wzniesiono w późniejszym okresie, najprawdopodobniej w 1648 roku. Tak naprawdę nie są to pagórki, lecz mogiły. Ich tożsamość zdradza charakterystyczna kapliczka wzniesiona na jednym z nich. Miejsce to, znane jako „szwedzka górka”, jest jednym z kilku na terenie powiatu krapkowickiego i kilkudziesięciu na Opolszczyźnie miejsc wiecznego spoczynku żołnierzy poległych w wojnie trzydziestoletniej (1618-1648). 

 

Legenda głosi, że w tym miejscu miało dojść do ostatniej bitwy tego długiego konfliktu, choć co najwyżej była to niewielka potyczka. Niemniej, w roku 2005, przy udziale ambasady Szwecji w Polsce, stanęła w tym miejscu tablica upamiętniająca generalissimusa Lennarta Torstenssona oraz poległych i zaginionych żołnierzy szwedzkich. „Szwedzkie kapliczki” znajdziemy także między innymi w Straduni, Oleszce, czy Zakrzowie. Mnóstwo „szwedzkich” górek i kapliczek jest rozsianych po całym Śląsku, choć często ziemia pod nimi kryje nie tylko szwedzkie kości. Walczyli i ginęli tu: Niemcy, Austriacy, Węgrzy, Chorwaci, Czesi i Polacy, a także ochotnicy i najemnicy z wielu innych krajów Europy. W późniejszym czasie do większości mogił pochodzących z okresu wojny trzydziestoletniej przylgnął przydomek „szwedzkie”. Tak że można by pomyśleć, iż Szwedzi ponieśli sromotną klęskę, a faktycznie byli w tym konflikcie stroną wygraną.