Tradycja? To brzmi dumnie

Felieton naczelnego. Chciałbym uważać się za tradycjonalistę czyli człowieka, który lubi i kieruje się w swoim życiu tradycyjnymi wartościami. Choć staram się żyć jak tradycjonalista – zgodnie z tradycją, czasami stwierdzam, że chyba tradycjonalistą nie jestem, albo inaczej, że przestałem nim być. Zapewne niektórzy szczególnie ci wychowani na Facebooku i You Tubie powiedzą wzruszając ramionami: „Żadna strata”, ale ja kiedy sobie to uświadamiam wciąż uważam, że zawsze kiedy tradycjonalistą, z takich czy innych powodów, przestaję być bardzo dużo tracę. Stwierdzam boleśnie, że znowu dałem się nabrać temu światu, porzucając mój tradycyjny styl życia. I wtedy wracam, zawsze wracam do... mojej tradycji.

Pojęcia „tradycja”, „tradycjonalista” kojarzą się dziś z czymś przeraźliwie nudnym, nieatrakcyjnym i niegodnym uwagi. Dzisiejsi 20-latkowie zapytają siebie i innych: Ejjj? Tradycja? Tradycjonalista? - czy to coś związanego z religią? Gdzieś tam z tyłu ich głowy pojawią się skojarzenia i wspomnienia z dzieciństwa, takie z zapachem, który trącił dziadkiem, ze starymi meblami, z czarnobiałym telewizorem, stanem wojennym i taśmami video. Tradycja na pewno nie skojarzy im się z luzem, zabawą, imprezami, chilloutem, adrenaliną, dobrymi emocjami, tylko z czymś staroświeckim, nienowoczesnym, niedzisiejszym, nieżyciowym, niemodnym, nie będącym cool. Dziś kiedy wszystko zawrotnie pędzi z duchem czasu, wciąż nadąża i nie może nadążyć za modą, za trendami, za wszechobecną i wszechogarniającą chęcią bycia na czasie, za wszelakimi uciechami, które w pewnym momencie i w pewnych przypadkach zamieniają się w dziwactwa, zapomniano o bardzo wielu ważnych, wspaniałych, pożytecznych i radosnych rzeczach, które składają się na wspomnianą przeze mnie tradycję.

Dziś (i chyba zawsze) być tradycjonalistą to wymykać się sztampie, owczemu pędowi głupoty i chamstwa, to stać z boku w miejscu niezależności emocjonalnej, mentalnej, duchowej autonomii. I wcale nie znaczy to że być dziś tradycjonalistą bo być krytykiem tego wszystkiego czym podnieca się ten świat. Nie o to idzie, nie w tym rzecz. Tradycjonalista bowiem to nie cynik czy szyderca, ale posiadacz uniwersalnych, ponadczasowych, nieprzemijających wartości, ale także świadomości, że to co widzi, a za czym ugania się dobrych kilkadziesiąt milionów ludzi za kilka miesięcy przestanie być atrakcyjne i wartościowe, a ludzie ci popędzą w totalnym ogłupieniu w zupełnie innym tak samo bezsensownym kierunku. Tradycjonalista więc nie krytykuje ani nie nie ocenia ludzi, on się jedynie napawa czymś co wymyka się upływowi czasu, modzie i trendom. Wyznawca tradycji to także człowiek niezwykle radosny i wdzięczny za to, się to co otrzymał było darem, na który zupełnie sobie nie zasłużył. W zależności od światopoglądu tradycjonalista będzie więc wdzięczny Bogu, zrządzeniu losu, przypadkowi.

Być wiernym tradycji to stawać w opozycji. To iść pod prąd. Trzeba mieć przysłowiowe jaja, żeby dziś być wiernym tradycji. W świecie, w którym zamieniono uniwersalne wartości takie jak Bóg, Rodzina, Przyjaźń, Kościół, Honor, Ojczyzna, Uczciwość, Szacunek dla Starszych, Prawdomówność, Dotrzymywanie Słowa, Wolność na rzeczy typu - pogoń za uciechami, zabawa, aborcja, autopromocja, Facebook, hejt, pieniądze, manipulacja, moja racja-interes, związki partnerskie, seks pozbawiony moralności, bycie tradycjonalistą oznacza narażenie się całkiem sporej i wpływowej części społeczeństwa. Współcześni tradycjonaliści nie mogą liczyć na popularność i poklask. Nic z tych rzeczy, nie ma szans. Dlatego drogi tradycjonalisto kimkolwiek jesteś nie licz na zbyt dużą ilość lajków pod tradycyjnymi wpisami na swoim Fejsie.

Pomimo to wszystkich tych, którym się wydaje, że są tradycjonalistami gorącą zachęcam żeby się nie poddawali. Żeby pozostali wierni zapisom z kamiennych tablic, papirusom z więzień Rzymu, Cezarei, Wyspy Patmos i wielu innych miejsc, rozprawom i mądrościom rodem z Pustyni Sketis. To nie przeminie. To nadal będzie trwało i nadal będzie napawało każdego, kto tylko tego zapragnie jakąś taką ponadczasową, cudowną, uspokajającą pewnością, radością i pokojem.